Wat Lab Vlieland wilde was een kwalitatief onderzoek, niet domweg meten hoeveel mensen voor en tegen een windmolen zijn. Maar juist meten waarom mensen voor of tegen zijn.
Daartoe werden er 1-op1 gesprekken gevoerd en sessies om een ronde tafel. Op de boot, in het dorp en op Stortemelk werd gesproken met eilanders, badgasten, ondernemers en vergenwoordigers van Staatsbosbeheer, de rederij en Stg. Recreatiebelangen Vlieland.
Op die manier kon er onlangs in de aula van De Krijtenburg een, al zeggen we het zelf, doorwrocht en genuanceerd beeld van de meningen over het inzetten van windenergie op het eiland worden gepresenteerd. De beelden staan hieronder. De woorden die deze avond uitgesproken zijn, laten zich lastig samenvatten maar waar het op neer kwam is dat uit het onderzoek blijkt dat een meerderheid van de geïnterviewde kan leven met ‘een windturbine’.
Even terug in de tijd: in 2007 schaarde Vlieland zich achter de doelstelling om de Waddeneiland in 2020 energie-onafhankelijk te laten zijn. Anno 2015 staat die doelstelling nog steeds met dikke letters in de beleidsstukken. Technisch is het ook haalbaar, zo leerde een onderzoek van de Universiteit Utrecht, uitgevoerd in opdracht van Lab Vlieland. Maar om dit te fixen is windenergie een must. En dus was de hamvraag: Is er draagvlak voor een windmolen?
In de aula baarde het positieve antwoord op die vraag minder opzien dan verwacht. Wel vormde het de aanleiding voor een interessante uitwisseling van standpunten. Het ging over laaghangend fruit, aardwarmte en geld. Maar waar de aanwezigen het over eens waren, was dat er per ommegaande iets moet gebeuren om de 2020 doelstellingen te halen. De hamvraag nu is hóe Vlieland in 2020 de energie-doelstellingen kan halen en wie er op het eiland het voortouw neemt.
’t Is dan ook aan het eiland om daden bij de woorden te voegen, te beginnen in de gemeenteraad op 26 oktober als daar over de uitkomsten en het vervolg daarop gesproken gaat worden.