home-icon
menu

Verslag van de publieke avond; wat werd er besproken?

Op 1 maart, om half acht gingen de deuren van De Jutter open en stonden de kannen met koffie en thee klaar voor een Publieke Avond om het te hebben over Vlieland Duurzaam! Zoals de Vlielandse wethouder Henk Visser in zijn openingstoespraakje uitlegde hebben de gemeentebesturen van de Waddeneilanden in een in 2007 gepubliceerd manifest deze ambitie uitgesproken: in 2020 produceren de eilanden de energie die ze nodig hebben op een duurzame manier, op of vlak bij de eilanden.

’CO2-vrij’ de nieuwe stip op de horizon.

Dat is een heel pittige ambitie. En over drie jaar is het al 2020. Waarom was die duurzame ambitie ook alweer zo urgent? Wat is er sinds 2007 aan gedaan en door wie? En in welke vorm precies kunnen de Vlielanders die ambitie nog steeds onderschrijven? Daarover moest het die avond gaan, de vraag, wat wil Vlieland nou precies met die ambitie uit 2007?

Uit de presentaties van Antoine Martens van het Energieloket/Urgenda en Jan den Oude van de Energie Coöperatie Vlieland werd duidelijk dat echt alle energie duurzaam op het eiland opwekken geen gemakkelijk te halen doel is. De bouw van een windmolen duurt erg lang en is bovendien politiek vrijwel onmogelijk door het coalitie akkoord van de provincie. Ze pleitten ervoor de ambitie anders te formuleren: in 2020 gebruikt Vlieland voor de bebouwde omgeving alleen nog energie die CO2-vrij is. Dan is de doelstelling van een energie-overgang van fossiel naar duurzaam opeens veel realistischer. De energie die de ECV levert is deels op het eiland opgewekt (de Zonneweide) en deels afkomstig van Nederlandse windmolens. Als de huizen en bedrijven op Vlieland allemaal via de Energie Coöperatie Vlieland hun stroom en (gecompenseerd) gas zouden betrekken is er al een CO2 reductie van bijna 100 % mogelijk. Met besparingen, isolatie, het vervangen van gasinstallaties door elektrische, en het uitbreiden van zonnepanelen op daken bv zou het privé ook nog financieel interessant worden. Continuïteit zou gegarandeerd zijn en ook overschot zou beter gebruikt worden. CO2-vrij is zo ineens heel dichtbij, 2020 is opeens een haalbare kaart, als Vlieland maar de handen ineen slaat.

Uit de presentaties van duurzaamheidsambtenaar Joke Weeda, de beheerder van het zwembad Gerard List en ondernemer Marco Bakker bleek dat er op Vlieland sinds 2007 veel is uitgeprobeerd en vooral al heel veel is gerealiseerd op het gebied van duurzame energie. Niet alles was gelukt, maar wat goed overkwam was het enthousiasme dat er leeft om vindingrijk en slim in te spelen op de trend om door duurzame energie onafhankelijker en economischer te wonen en te werken.


In de discussie met het publiek die volgde bleek dat de meeste aanwezigen het ermee eens waren dat een zelfvoorzienend Vlieland op energie-gebied tussen nu en 2020 geen haalbare kaart is. Waterstoftechnologie, een getijdencentrale en aardwarmte bieden nog geen snelle en betrouwbare oplossing. Ingekochte windenergie, isolatie, energiebesparing en het opvoeren van de eigen productie was al veel realistischer. Wel werd er geopperd een ‘eigen’ Vlielandse windmolen te kopen in een van de grote windmolenparken die op de Noordzee gebouwd worden. Een ander maakte iedereen attent op de zeer gunstige fiscale maatregelen voor het aanbrengen van zonnepanelen op bedrijfspanden. Zo dreef de discussie vaak in de richting van concrete maatregelen, vergeten problemen en onbenutte kansen.

De discussie eindigde met een herhaalde oproep dat het beste wat de Vlielanders nú konden doen om de doelstelling uit 2007 dichterbij te brengen was: massaal klant worden van de ECV en zelf creatief meedenken en doen hoe in bedrijven en huizen een slag kon worden gemaakt. Dat de overstap naar duurzame energie de toekomst heeft en goed past bij Vlieland, hoe het is en moet blijven, daarover was weinig twijfel te bespeuren. Dat het plan om de Vlielandse energiebehoefte in 2020 CO2-vrij te laten zijn kan dienen als de stip op de horizon, werd door niemand tegengesproken. Maar er was bij een aantal aanwezigen nog wat twijfel: hoe verhield dit zich tot de kosten voor energie? Waar stapten ze in, zou dat hun wendbaarheid als ondernemer beïnvloeden? En hoe zat het met de grootverbruikers, de grote ondernemers, de woningbouwcorporatie, de gemeente? Zouden die het goede voorbeeld gaan geven?

Aan goede ideeën, enthousiasme en inventiviteit lijkt geen gebrek als het over de overstap naar duurzame energie op Vlieland gaat. Samenwerking, de gezamenlijke beweging naar die stip op de horizon, door een gemeenschap met een traditie van vrijbuiters, dat lijkt de werkelijke uitdaging.

Op naar 22 Maart 19.30 in de Jutter dus, om concreet handen en voeten te geven aan de gekozen richting; CO2-Vrij. Komt allen! en nodig je buren en vrienden ook uit. Nu moet het gaan gebeuren.

Meer informatie: vlielandduurzaam.nl


Nieuwsbrief

Blijf op de hoogte van de ontwikkelingen bij Lab Vlieland